කෙතරම් වේලාවක් හිස මේසයට ඔබාගෙන සිටියාදැයි මට කල්පනාවක් නැත. පියන්ගේ හඬට එකවර හිස එසවීම නිසා බමන ගතියක් දැනුණු නමුදු එය නොපෙන්වා මම පුටු ඇන්දට හේත්තු වුණෙමි.
“මහත්තයා, මේක ඉක්මණට අත්සන් කරගෙන එන්න කියලා ලොකු මහත්තයා කිව්වා.”
සති ගණනකට කළයුතු වැඩ මගේ මේසය මත ගොඩ ගැසී ඇත. ‘යන‘ කොටසට වඩා ‘එන‘ කොටසෙහි දෙබැම උඩයනතෙක් ම ලිපි ගොනු පිරී තිබේ. මේ එකක් ගෙන අහවර කළ යුතුයැයි අතට ගත් හැම වරෙහිම ගොනුව තුළ දකින කිසියම් වදනක් හමුවේ දිව යන සිත මෙලොවට නැවත ඇදගන්නේ මඳ වේලාවකින් නැවත එය එතන තැබෙන්නෙට අත එසැවෙන විටය. මහතැන ද හදිසි කටයුත්තක් වෙනකෙකු ලවා කොට කාර්යාල පද්ධතියේ නාමයෙන් මගේ අනුදැනුම ඊට අවශ්‍ය නිසා මවෙත එවන නමුදු වචනයකින් හෝ මට දොසක් නොකීම සිතට සහනයෙකි.
Since the roots of my participation asks for the anonymity, the email “Dear Thambaru Wijesekara, We are glad to confirm your participation!” from Namirah were my life changing words. By then tons of mails were filling up my mailbox reminding each thing to bring, what to be taken out and what would be doing like sometimes my mother telling me to do this, do that. It was much supportive because I had no idea how it would be other than my curiosity of exploring mutuality of culture, languages, music and all of south asian region. It was the 5th conference and first of mine.
Christmas is a very joyful holiday which is celebrated all over the world. Families and friends gather together and celebrate this festival. It is all about good food, wonderful decorations, gifts and what not. Planning for Christmas can be a little over-whelming. There is so much to do in such little time. If you want to have the best Christmas this year keeping stress aside. 
යමෙක් යමක් කරන්නේ තමාගේ මතයෙහි පිහිටා ය. කරන දේ හැමවිටම වෙනස් කරන ලද චිත්තයකින් යුතුවමුත් තමා විසින් ම කරනු ලබයි. එමනිසා තමා කරන දේහි වැරැද්දක්, කරන මොහොතේ කිසිසේත් පෙනෙන්නේ නැත. ඒ මොහොතේ එලෙස පෙනුනොත් එය නොකරන ලද ක්‍රියාවෙකි. තමන්ගේ වැරදි තමාට නොපෙනෙන්නේ යැයි කීම ජනවහරේ ද එන කියුමකි. අනුන්ගේ දේවල් නැතිව තමන්ගෙ වැඩක් බලා ගන්නැයි කීම ද එහි ව්‍යුත්පන්නයකි. මුහුණේ වැරදි කැඩපතින් පෙනෙනමුත් සිතේ වැරදි ඉන් පිළිඹිබු වන්නේ ආවේගයෙන් එහි බැලූමුත් පමණෙකි. ආවේගයෙන් කැඩපත දෙස බලන්නේ අතට හසුවූ කැඩපතක් බිම හෙලීමෙන් සුණු වූ කැඩපතම පමණි. 
අප හැමට නොලැබුණු යමක් වෙයි. මෙලොව එළිය දුටු දා සිට සොයන දේ වෙනස් වුවත් තවමත් අප කිසිවක් සොයමින් සිටියි. ඒ දේ ලැබුණොත් සියල්ලම කෙළවර වන බව සිතයි. එහෙයින් එය ලබාගන්නට ඕනෑ දෙයක් කරයි, එසේ වෙත්දැයි කල්තියා දැනගන්නට ඕනෑ දෙයක් කරයි. ඉන් වෙහෙසෙන ඇතැමෙක් වෙනත් දේකට පෙළඹෙද්දී අනිකුන් ඉන් මඳ වෙලාවක් ආත්ම වංචනයෙන් හතිලයි. වෙන දේකට පෙළඹෙන්නා පරාජිතයෙකු හෝ අසාර්ථකයෙකුයැයි ද අනෙකා නොනවතින්නා අප්‍රතිහත ධෛර්යයෙන් ද යුතුයැයි බලා සිටින්නෝ කියත්. එහෙත් සෙවූ දේ ලැබුණාදැයි තම තමන්ගෙන් අසා දැන ගත යුත්තකි. 
මාර්තුකාව අනුව මොන පාට වෑන් එකක් එයිද කියන්න දන්නෑ, ඒත් මේක ඡන්ද සීන් එකක් නෙවෙයි. කොහොමහරි ඉතින්.. “කාලෙකින් බ්ලොගක් දැම්මෙ නෑ නේද?” කියලා එකෙක් ඇහුවාමයි මම බැලුවෙ මේ මොකාද කියලා. ඒකා ඇවිත් අමුතු ජාතියෙ එකෙක්. මගේ ඔළුව ඇතුලෙ ඉඳන් අරක මේක කරන්න කියලා කියනවා. හොඳයි ඔබට නැද්ද එහෙම මිතුරෙක්? වෙලාවකට නම් මහ වධයක්. මෑන්ස්ව හොයා ගත්තාම ඉතිං ගූගල් දෙයියන්ට බාර වෙන්නත් එපැයි. එතකොටයි දැක්කෙ තව කන්නලව්කාරයො ඉන්නවා කියලා. ඒ හින්දා ඌ කියන්න වගේ බ්ලොගක් දාන ගමන් ඒකා ගැනම ලියන්න හිතුවා. 
අපේ tweeps සැට් එකට මුණ නොගැහි ඉන්නම බෑ. එච්චරට බැඳියාව. ඒක නිකම්ම හායි-බායි කියන එකක් නෙවෙයි, හැම වතාවෙම අවශ්‍ය අයට අතහිත දෙන්න එක්කයි කරන්නෙ. මොකද TweetUpSL එකේ වුණත් එකතුවෙන මුදල් හොඳ දේකට හැම වතාවෙම යොදවනවා. ඔය අතරෙ අපේ ගිහාන්, අමිල, හිරාන් අයියලා ඇතුළු කීපදෙනෙක් කට්ටිය මුණගැහෙන ගමන් අපේ රණවිරුවන් බලන්නත්, ආධාර කරන්නත් #RanaViruMeetUp සංවිධානය කරලා තියෙනවා. 
කාලෙකින් කවියක් ලිව්වෙ නැති අතරෙ ඊයෙ අහම්බෙන් බස් එකේදි “දුප්පත්කමට නෑ හිමි ප්‍රේමේ” සින්දුව අහන්න ලැබුණා. වැඩිය අළුත් ඒවට ආස නැති උනාට මොකද ඕක ගැන කල්පනා කර කර ඉඳිද්දි ‘රහසේ ලියලන ප්‍රේමය’ ගැන ලියන්න හිතුවා. ඉතින් මං ලියන්න හැදුවෙ අනුන්ගෙ කෙනෙක්ට ප්‍රේම කරන එක නෙවෙයි, හිතේ තියෙන දේ කියගන්න බැරුව ඉන්න කෙනෙක් ගැන. හැබැයි ඉතින් අන්තිමට හැමදාම වගේ ලිව්වෙ එකක් – ලියවුණේ එකක් – වුණත් මොකක් – හදපු එකක්. 
ගිය සැරේ 
Recently I started learning for BCS cert level and I was supposed to learn converting octals and hexadecimals to binary again after O/Ls. By then I was seeking some easy way to do this up as I’m not good and tricky at maths as you guys do. 🙂 My attempt here is to help out someone who stuck or wanted to save more time on exams by stopping calculations over and over. So this will just need a kindergarten skill: of remembering/fixing patterns.